choroby przenoszone przez ślimaki na ludzi

talu. Miało to miejsce najczęściej na Łotwie (95,6% zachorowań w tym kraju), Cyprze (91,7%) i w Pol-sce (80,0%). Odnotowano również 26 zejść śmiertel - nych spowodowanych zakażeniem przez Campylobac-ter (wskaźnik śmiertelności na poziomie UE 0,03%, a więc nieco mniejszy niż w 2020 r,. gdy wynosił on 0,05%). Choroby zakaźne są niebezpieczne, ponieważ szybko rozprzestrzeniają się na wszystkie kaczki, a także mogą przenosić się na ludzi. Czynnikami wywołującymi infekcje są różnego rodzaju wirusy, grzyby i bakterie. Aspergiloza. Choroba ta jest wywoływana przez grzyba, który jest dość odporny na różne czynniki chemiczne i fizyczne. Objawy zarobaczenia w układzie pokarmowym u kota są następujące: wymioty. biegunka albo luźniejsze stolec oddawane częściej niż zwykle (mogą być z dodatkiem śluzu) częste lizanie okolic odbytu. ślinienie się. zmiana apetytu (najczęściej utrata) chudnięcie. Jeśli mamy do czynienia z pasożytami gnieżdżącymi się w płucach Toksoplazmoza. Czynnikiem toksycznym jest Toksoplazma gondi czyli pasożyt namnażający się w tkance mięśniowej w wyniku: Zjedzenia mięsa z zoitami – głównie surowego mięso wieprzowego. Poprzez zjedzenie oocysty. Przez łożysko z matki do płodu (zarażenie śródmaciczne) – zoity wędrują z krwią do płodu – toksoplazma wrodzona. Malaria jest wywoływana przez pasożytnicze jednokomórkowe organizmy z rodzaju Plasmodium, przenoszone z człowieka na człowieka przez komary z rodziny Anopheles. W Ameryce Północnej i nonton drama china sunshine of my life sub indo. Bruceloza to groźna choroba zwierząt, mogąca przenieść się na człowieka. Wywołują ją pałeczki bakterii tlenowych Brucella. Inne nazwy brucelozy to gorączka śródziemnomorska, maltańska, kozia, gibraltarska, choroba Banga. Jakie są objawy brucelozy i jak przebiega jej leczenie? Bruceloza to groźna choroba zwierząt, mogąca przenieść się na człowieka. Spis treściBruceloza: jak można się zarazić?Bruceloza: objawy zakażeniaBruceloza: badaniaBruceloza: leczenieBruceloza: jak uniknąć zakażenia? Bruceloza (gorączka śródziemnomorska, maltańska, kozia, gibraltarska, choroba Banga) to przewlekła odzwierzęca choroba bakteryjna. Po raz pierwszy pałeczki brucelozy zostały wyizolowane pod koniec XIX wieku przez angielskiego mikrobiologa i lekarza Davida Bruce'a, który prowadził badania kóz na Malcie. Dla ludzi groźne są bakterie z gatunku Brucella, których nosicielami są zwierzęta hodowlane: krowy, świnie, kozy, owce, a także wielbłądy, psy, zające i gryzonie: myszy, szczury, wiewiórki. Bruceloza: jak można się zarazić? Brucelozą można się zarazić poprzez kontakt z zakażonym zwierzęciem: jego wydzielinami, wydalinami oraz z mlekiem. Bakterie mogą dostać się do organizmu człowieka także drogą wziewną - podczas wdychania zarazków unoszących się w powietrzu oraz przez zanieczyszczenie rany skóry. Niebezpieczeństwo to grozi szczególnie rolnikom, weterynarzom oraz osobom zawodowo pracującym przy hodowli bydła i w ubojniach, a także pracownikom zakładów przetwórstwa mleka. Najczęstszą drogą zakażenia w pozostałych przypadkach jest picie niepasteryzowanego mleka lub zjedzenie skażonych przetworów mlecznych na bazie niepasteryzowanego mleka owczego, krowiego, koziego i wielbłądziego. Infekcja nie przenosi się z człowieka na człowieka. Rzadko może do tego dojść podczas karmienia piersią (gdy matka dziecka jest chora) oraz prze kontakty seksualne (seks analny). Bruceloza: objawy zakażenia Bakterie brucelozy po wniknięciu do organizmu atakują węzły chłonne, gdzie następuje okres wylęgania choroby. Może on trwać od 5 dni do kilku tygodni, a niekiedy nawet do kilku miesięcy. Następnie drobnoustroje mogą zaatakować inne narządy, co sprawia, że choroba nie daje jednoznacznych i łatwych do zdiagnozowania objawów. Zazwyczaj pierwszym sygnałem są dolegliwości podobne do grypy. Występują one zazwyczaj do ośmiu tygodni od zakażenia. Chory jest osłabiony, męczy go gorączka, zwłaszcza w nocy skarży się na zlewne poty, dokuczają mu bóle głowy i bóle stawów. Dolegliwości te mogą pojawiać się i znikać, stąd brucelozę nazywa się czasem falującą gorączką. W dalszym etapie choroby (trwa do 1 roku) mogą wystąpić objawy związane z rozwojem zmian patologicznych w obrębie różnych układów ( ból jąder, ból stawów i kolan, zapalenie wsierdzia). Choroba może przejść w postać przewlekłą z nawrotami, która powoduje zmiany w kościach i narządach miękkich. Czasem ból ma charakter miejscowy, co świadczy o konkretnym miejscu zakażenia. Bruceloza: badania Objawy brucelozy są różnorakie, a ich podobieństwo do grypy sprawia, że jest trudna do zdiagnozowania. Na pierwszym miejscu powinien zostać przeprowadzony wywiad epidemiologiczny, który może wskazać na ryzyko zachorowania na chorobę odzwierzęcą. W dalszej diagnostyce lekarz kieruje na badania krwi (oznaczenie czynnika reumatoidalnego, OB, białka C-reaktywnego (CRP)– wysoki poziom świadczy o stanie zapalnym). W celu potwierdzenia rozpoznania wykonuje się badania serologiczne, w których szuka się przeciwciał wytworzonych przez organizm na skutek kontaktu z drobnoustrojami. Obecność przeciwciał przeciwko pałeczkom brucelozy jest pośrednim dowodem na zakażenie. Wykonuje się też badania mikrobiologiczne, które polegają na izolacji i hodowli bakterii z krwi lub szpiku kostnego pacjenta. Bruceloza: leczenie Infekcja bakteriami Brucella rzadko bywa dla człowieka śmiertelna, ale choroba i leczenie trwają długo, ponieważ bakterie namnażają się wewnątrzkomórkowo. W trakcie leczenia podaje się antybiotyki doustne lub w postaci zastrzyków, które są bardziej skuteczne w postaci ostrej choroby. Zalecany jest też długi odpoczynek, a także suplementacja witaminami oraz fizyko- i balneoterapia. Bruceloza: jak uniknąć zakażenia? Bruceloza jest przede wszystkim chorobą zawodową, która w największym stopniu dotyka osoby pracujące z zakażonymi zwierzętami. Większość zasad dotyczy więc postępowania, które ma zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby wśród zwierząt i przenoszeniu jej na ludzi, mającymi z tymi zwierzętami kontakt. Aby nie dopuścić do zakażenia brucelozą: nie pij mleka niepasteryzowanego unikaj spożywania produktów wytwarzanych z mleka niepasteryzowanego (pałeczkami brucelozy często skażone są miękkie sery) nie jedz surowego mięsa nie pozwalaj, aby osoby szczególnie narażone na zarażenie (seniorzy, kobiety w ciąży, dzieci) przebywały w pomieszczenia hodowlanych oraz w tych, gdzie odbywają się porody zwierząt Kiedyś wszy przenosiły groźne choroby, takie jak dur czy dżuma. Na szczęście w dzisiejszych czasach na naszej szerokości geograficznej choroby te niemal nie występują, dlatego wszawica nie niesie ryzyka przenoszenia chorób. Nie znaczy to, że nie należy z nią walczyć. Jakie choroby przenoszą wszy? Jakie choroby przenoszą wszy i czy w ogóle to możliwe, aby za ich pośrednictwem rozprzestrzeniały się jakieś choroby zakaźne? Rzeczywiście, to możliwe i jeszcze kilkadziesiąt lat temu przenoszenie chorób przez wszy było codziennością. Spis treściJak wszy przenoszą choroby?Jakie choroby przenoszą wszy?Czy w dzisiejszych czasach wszy przenoszą jakieś choroby? Jak wszy przenoszą choroby? Wszy to pasożyty, które żywią się ludzka krwią. Bytują na owłosione skórze człowieka, która nakłuwają, aby wyssać potrzebny im pokarm. W trakcie przebijania skóry, wszy wpuszczają do organizmu toksyny, które powodują swędzenie. Ale nie tylko. Mogą wpuścić tam również wirusy i inne drobnoustroje „zdobyte” od poprzedniego żywiciela, na którym wcześniej bytowały lub swój kał i wymiociny, w których mogą być obecne niebezpieczne patogeny. Bakterie znajdujące się w odchodach wszy (ale również pcheł czy kleszczy) to tzw. riketsje – nie wywołują choroby u pasożyta, za to są groźne dla jego żywiciela. Jakie choroby przenoszą wszy? Taki mechanizm przenoszenia chorób przez wszy w dawnych czasach - gdy wszawica była powszechna – prowadził do rozprzestrzeniania się groźnych chorób zakaźnych. Najczęstsze choroby, za roznoszenie których odpowiedzialne były wszy, to dur powrotny, tyfus plamisty (inaczej dur plamisty), dżuma czy gorączka okopowa czy guzkowa. Już same nazwy niektórych dolegliwości wskazują na okoliczności przenoszenia chorób przez wszy. Dur, tyfus czy gorączka okopowa to choroby, które w ubiegłych stuleciach dziesiątkowały ludzi w czasie wojen. Brak higieny, dostępu do leków, duże skupiska np. żołnierzy lub więźniów żyjących w jednym miejscu to doskonałe warunki do rozprzestrzeniania się wszawicy i przenoszonych za pośrednictwem wszy chorób zakaźnych. Czy w dzisiejszych czasach wszy przenoszą jakieś choroby? W XXI wieku w Europie, a więc i w Polsce, nie ma już zachorowań na dur powrotny, dżumę czy tyfus. To choroby, które zostały wyeliminowane dzięki szczepionkom i skutecznemu leczeniu. Dlatego obecnie wszy nie roznoszą wspomnianych chorób. Takie przypadki zdarzają się jednak jeszcze w krajach trzeciego świata, gdzie nadal odnotowuje się przypadki tyfusu czy dżumy. Nie znaczy to jednak, że wszawicę można bagatelizować. Po pierwsze: sama obecność wszy we włosach dorosłego czy dziecka jest uciążliwa, grozi zakażeniem wszawicą innych, zdrowych osób. Po drugie: wspomniane swędzenie, wywołane toksynami wpuszczanymi do krwi przez wszy, może być źródłem nadkażeń skóry. Gdy dziecko drapie się „do krwi” w głowę brudnymi dłońmi, na których znajdują się bakterie czy inne drobnoustroje, może doprowadzić do zainfekowania ranek. Nie jest to groźna sytuacja, jak zakażenie dżumą czy tyfusem, ale może doprowadzić do powstania stanu zapalnego, liszaja na skórze czy pojawienia się ropnych zmian we włosach, wywołanych zainfekowaniem rozdrapanej skóry. Jeśli zauważymy takie objawy po wystąpieniu wszawicy, należy zgłosić się do lekarza, który zapisze leki na infekcję grzybiczą lub bakteryjną skóry. Czytaj również: Gnidy to jaja wszy. Jak się ich pozbyć? Preparaty na wszy i gnidy Domowe sposoby na wszy: wcierki, płukanki, szampony 15 najbardziej śmiercionośnych zwierząt na Ziemi. Obok rekinów i krokodyli - człowiek, komar i ślimaki Które zwierzę powoduje najwięcej zgonów ludzi na świecie? Okazuje się, że wcale nie rekin, lew, krokodyl czy jakikolwiek inny drapieżnik okryty złą sławą. Okazuje się bowiem, że większość przypadków śmiertelnych nie ma nic wspólnego z samymi zwierzętami, a przeważnie z chorobami, które pośrednio przenoszą. 15 Zobacz galerię Shutterstock 1/15 Rekin: Sześć zgonów rocznie Shutterstock Ataki rekinów są stosunkowo rzadkie. W 2014 r. na świecie miały miejsce tylko trzy zgony związane z atakami tych zwierząt, a w 2015 r. było ich sześć , co stanowi mniej więcej średnią (badanie International Shark Attack File). 2/15 Wilk: 10 zgonów rocznie Shutterstock Choć ataków wilków na jeden rok przypada kilkaset, to odsetek zgonów z tego powodu jest dość niski. Z badania przeprowadzonego przez niemiecki oddział WWF wynika, że wilki są odpowiedzialne średnio za 10 zgonów rocznie. 3/15 Lew: ponad 22 zgony rocznie Shutterstock W badaniu, którego wyniki opublikowano w czasopiśmie "Nature" w 2005 roku wynika, że od 1990 r. lwy zabiły 563 osoby w samej Tanzanii średnio około 22 rocznie. Trudno jednak znaleźć dane z innych krajów. 4/15 Słoń: 500 zgonów rocznie Shutterstock Artykuł National Geographic z 2005 r. potwierdza, że 500 osób rocznie ginie w atakach słoni. Znacznie więcej tych zwierząt umiera z rąk ludzi . 5/15 Hipopotam: 500 zgonów rocznie Shutterstock Przez długi czas hipopotamy były uważane za najbardziej zabójcze zwierzęta w Afryce. Hipopotamy znane są z agresywności w stosunku do ludzi - do wypadków śmiertelnych często dochodzi w wyniku przewrócenia się łodzi. 6/15 Tasiemiec: 700 zgonów rocznie Shutterstock Tasiemiec uzbrojony przenosi wągrzycę. Okres wylęgania objawowej wągrzycy wynosi od sześciu miesięcy do kilku lat. Objawy zależą od umiejscowienia się wągrów. Szczuje się, że w wyniku choroby umiera 700 osób rocznie. 7/15 Krokodyl: 1000 zgonów rocznie Shutterstock Według Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa krokodyle są obecnie uważane za zwierzę odpowiedzialne za największą liczbę ofiar śmiertelnych w Afryce. Choć trudno jest zebrać konkretne liczby, szacuje się, że powodują ok. 1000 zgonów rocznie. 8/15 Nicienie z rodzaju Ascaris: 4500 zgonów rocznie Shutterstock Z badania Global Burden of Disease Study 2013 wynika, że nicienie z rodzaju Ascaris przenoszą groźną chorobę - glistnicę, która rocznie zabija 4500 osób. 9/15 Mucha tse-tse: 10 tys. zgonów rocznie Shutterstock Ukąszenie tse-tse wywołuje śpiączkę afrykańską, która początkowo może prowadzić do bólów głowy, gorączki, bólu stawów i świądu skóry, ale później może prowadzić do poważnych problemów neurologicznych. Choć liczba zgonów wciąż maleje, to Departament Zdrowia i Opieki Społecznej Stanów Zjednoczonych szacuje, że śpiączka kończy się 10 tys. zgonów rocznie. 10/15 Srogoń napastnik: 12 tys. zgonów rocznie Shutterstock Według Pan American Health Organization i WHO srogoń napastnik jest odpowiedzialny za 12 tys. zgonów rocznie. Jego ukąszenie wywołuje chorobę Chagasa - pasożytniczą chorobę przełyku, w której groźne są głównie powikłania kardiologiczne. 11/15 Ślimak: co najmniej 20 tys. zgonów Shutterstock Bilharcjoza (schistosomatoza) to choroba wywoływana przez przywry, które rozwijają się w wodzie i są przenoszone przez kilka gatunków ślimaków. Żywicielem ostatecznym jest jednak człowiek, do organizmu którego przywry przenikają przez skórę. Bilharcjoza jest bardzo poważną chorobą atakującą układ pokarmowy i nerwowy. Prowadzi do biegunki, krwiomoczu, zapalenia nerek i pęcherza moczowego i zmian w ośrodkowym układzie nerwowym, jak zapalenie rdzenia, a w efekcie często do śmierci. W wyniku choroby rocznie umiera od 20 tys. do 200 tys. osób - to są oficjalne szacunki WHO. 12/15 Pies: 35 tys. zgonów rocznie Shutterstock Psy - w szczególności zarażone wirusem wścieklizny - są jednymi z najbardziej śmiercionośnych zwierząt na świecie, choć wirusowi można zapobiec za pomocą szczepionek . Według WHO około 35 tys. zgonów można przypisać właśnie wściekliźnie. 99 proc. z nich jest spowodowanych ugryzieniami przez psy. 13/15 Węże: 100 tys. zgonów rocznie Shutterstock Według szacunków WHO i organizacji Lekarze Bez Granic, ukąszenia węży zabijają rocznie ponad 100 tys. osób. Co gorsza - na świecie panuje poważny niedobór uniwersalnego antidotum na ich jad. 14/15 Człowiek: ok. 437 tys. zgonów rocznie Shutterstock Według szacunków Biura Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości w 2012 r. miało miejsce około 437 tys. zabójstw, co czyni ludzi drugim najbardziej zabójczym zwierzęciem. I jednocześnie najgroźniejszym ze ssaków. 15/15 Komar: 750 tys. zgonów rocznie Shutterstock Komary przenoszą szereg różnych chorób - od malarii po dengę. Z ich powodu co roku umiera około 750 tys. osób (dane WHO). Data utworzenia: 13 grudnia 2019 11:03 Zobacz Więcej Naukowcy z Uniwersytetu w Exeter w Wielkiej Brytanii odkryli, że ślimaki mimo swojej opinii są relatywnie szybkimi zwierzętami, a co więcej mogą… zabić psa. Niedokładnie to ślimak jest zabójcą, ale pasożyt, którego przenosi. Jest to angiostrongylus vasorum – pasożyt który atakuje płuca nosiciela. Psy są najbardziej narażone na infekcje ze względu na fakt, że zdarza im się zjeść ślimaka podczas wizyty w parku czy ogrodzie. W związku z tym faktem, naukowcy z Exeter przeprowadzili badanie poziomu zagrożenia, badając z jaką prędkością poruszają się ślimaki. Okazało się, że mogą one w 24 godziny pokonać do 25 metrów. Badacze nie spodziewali się tak dobrego wyniku. BBC, ml Choroby odzwierzęce to choroby zakaźne zwierząt, które mogą być przenoszone na ludzi. Wiele z nich rozprzestrzenia się poprzez bezpośredni lub pośredni kontakt z chorymi zwierzętami. Niektóre są przenoszone przez wektory, takie jak pchły, kleszcze i komary, inne mogą być związane z żywnością lub wodą. Dzieci, kobiety w ciąży, osoby starsze i osoby z osłabionym układem odpornościowym są najbardziej narażone na choroby odzwierzęce. Pracownicy opieki nad zwierzętami również znajdują się w grupie ryzyka. Najlepszym sposobem zapobiegania rozprzestrzenianiu się tych chorób jest właściwe mycie rąk, utrzymywanie czystości, unikanie ukąszeń i zadrapań, właściwe mycie owoców i warzyw, gotowanie żywności oraz picie tylko wody pitnej. Właściciele zwierząt powinni robić wszystko, by utrzymać swoje zwierzaki w dobrym zdrowiu i postępować zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii dotyczącymi rutynowych badań. Istnieje wiele chorób odzwierzęcych, które mogą wpływać zarówno na zwierzęta domowe, jak i ludzi. Większość z nich może stanowić zagrożenie dla zdrowia, jeśli nie jest kontrolowana. Choroba kociego pazura – to choroba wywoływana przez gram-ujemne bakterie Bartonella henselae, rzadko Bartonella clarridgeiae. Koty zazwyczaj zakażają się bakterią poprzez pchły. Bartonella henselae na ogół nie powoduje chorób u kotów. Ludzie mogą zarazić się chorobą po ukąszeniu lub zadrapaniu przez kota. Mogą również ją nabyć, jeśli zarażony kot poliże otwartą ranę na człowieku. Na chorobę tę mogą zapaść także psy. Bartonella henselae często powoduje obrzęk w miejscu urazu wraz z powiększeniem pobliskich węzłów chłonnych. Inne typowe objawy infekcji to gorączka, letarg, utrata apetytu i ból głowy. W rzadkich przypadkach choroba kociego pazura może stać się bardzo poważna, wpływając na oczy i inne ważne narządy. Na szczęście większość ludzi i psów jest w stanie całkowicie wyzdrowieć, chociaż w niektórych przypadkach mogą być potrzebne antybiotyki. Giardioza (lamblioza) – jest chorobą wywoływaną przez grupę mikroskopijnych jednokomórkowych pasożytów, które mogą zarazić psy, koty, gryzonie i ludzi. Zakażenie występuje po spożyciu pasożyta, często powodując biegunkę, a czasem wymioty. Zwierzęta najczęściej zarażają się, przechodząc przez skażoną glebę i zlizując ją z łap lub pijąc skażoną wodę. Chociaż ludzie mogą zarazić się giardiozą bezpośrednio od zarażonego zwierzęcia, jest to stosunkowo rzadkie. Najczęściej chorują na giardiozę poprzez picie zanieczyszczonej wody. Zwierzęta leczone z powodu lambliozy powinny być regularnie kąpane. Torbiele są zrzucane w kale i mogą pozostać na ciele zwierzęcia. Należy natychmiast zebrać i odpowiednio usunąć kał. Osoby mające kontakt z zarażonymi zwierzętami powinny dokładnie umyć ręce. Na szczęście lamblioza może być leczona odpowiednimi lekami. Ciężko dotknięci pacjenci mogą potrzebować wsparcia i leczenia objawowego. Tęgoryjec – to pospolity pasożyt jelitowy u psów i kotów, który może powodować biegunkę, utratę apetytu i niedokrwistość. Szczenięta mogą zarazić się od matki podczas karmienia, ale każdy pies lub kot może zarazić się po spożyciu larw nicienia ze środowiska, zjedzeniu zarażonej ofiary lub po tym, jak larwy przenikną przez jego skórę. Larwy tęgoryjca mogą również przenikać przez skórę ludzi, co prowadzi do lokalnej reakcji skórnej, która jest spuchnięta i swędząca. W rzadkich przypadkach larwy mogą penetrować głębsze tkanki i powodować poważniejsze problemy. Aby zapobiegać zarażeniu należy zakładać rękawiczki podczas pracy z glebą lub w kontakcie z zanieczyszczonym środowiskiem, a następnie dokładnie umyć ręce. Unikaj także chodzenia boso po obszarach, w których zwierzęta mogły się wypróżnić. Co najmniej raz w roku monitoruj swoje zwierzęta pod kątem obecności nicienia i innych pasożytów. Na szczęście infekcje nicienia można leczyć lekami przeciwpasożytniczymi. Większość dotkniętych zwierząt i ludzi całkowicie wyzdrowieje. Leptospiroza – jest chorobą bakteryjną. Bakterie te są często przenoszone w moczu gryzoni i innych zakażonych zwierząt. Zwierzęta i ludzie mający kontakt z zanieczyszczoną wodą, błotem i glebą mogą zarazić się chorobą. Mogą ją również pozyskać poprzez bezpośredni kontakt z moczem zarażonego zwierzęcia lub jedząc zarażone zwierzę. Psy, zwierzęta gospodarskie i ludzie są podatni na leptospirozę. U kotów występuje ona rzadko, ale mogą one przenosić bakterie. Leptospiroza u ludzi zaczyna się od objawów grypopodobnych. Jeśli postępuje, może wpływać na główne narządy, zwłaszcza wątrobę i nerki. Leczenie obejmuje antybiotyki i opiekę podtrzymującą. Aby zmniejszyć ryzyko, dobrze jest zaszczepić psa przeciwko leptospirozie. Unikaj także kontaktu z moczem chorych zwierząt i potencjalnie skażonych zbiorników wodnych. Wścieklizna – jest śmiertelną chorobą wirusową, która atakuje ssaki i jest jedną z najbardziej niebezpiecznych znanych chorób odzwierzęcych. Jest przenoszona głównie przez ślinę, najczęściej po ukąszeniu lub zadrapaniu przez zarażone zwierzę. Każdy ssak może zarazić się wścieklizną – zarówno psy, koty, jak i ludzie. Wścieklizna często zaczyna się od objawów grypopodobnych, które prowadzą do dysfunkcji neurologicznych. Może prowadzić do zmian zachowania, dezorientacji, napadów i agresji. Ludzi narażonych na wściekliznę można leczyć serią szczepień po ekspozycji i immunoglobuliny ludzkiej przeciw wściekliźnie. Jednak prawie zawsze kończy się ona śmiercią, gdy pojawią się objawy. Jeśli ugryzie cię zwierzę, ważne jest, aby natychmiast udać się do lekarza. Wszystkie psy i koty powinny być regularnie szczepione przeciwko wściekliźnie, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się tej śmiertelnej choroby. Liszaj obrączkowy – jest grzybiczą infekcją skóry, która może dotknąć większość zwierząt, w tym psy, koty, króliki, gryzonie i ludzi. Grzybica rozprzestrzenia się przez kontakt z chorym zwierzęciem, osobą lub ze skażonym środowiskiem. U ludzi często powoduje czerwone, łuszczące się, okrągłe zmiany na swędzącej skórze. Prowadzi to do wypadania włosów w obszarach, w których włosy normalnie rosną. Liszaj jest dość łatwy w leczeniu lekami przeciwgrzybiczymi. Jednak pozbycie się go, gdy zacznie się rozprzestrzeniać na zwierzęta i ludzi w gospodarstwie domowym, może być uciążliwe. Najbardziej zagrożone są młode, starsze i upośledzone osoby. Nicienie – glista jest kolejnym powszechnym pasożytem jelitowym u psów i kotów, zwłaszcza szczeniąt i kociąt. Glisty zwykle powodują brak przybierania na wadze i niechlujne futro u młodych zwierząt. Psy i koty zwykle zarażają się z zanieczyszczonego środowiska, chociaż szczenięta mogą być również zarażone przez matkę jeszcze przed porodem. Glistniki mogą również wpływać na ludzi, zwłaszcza dzieci, jeśli przypadkowo połkną jaja pozostawione w środowisku przez zarażone zwierzęta. Po spożyciu larwy migrują przez ciało, wpływając na oczy i narządy wewnętrzne. Na szczęście jest to stosunkowo rzadkie. Aby zminimalizować ryzyko, zakładaj rękawiczki podczas pracy z glebą lub w kontakcie z zarażonymi zwierzętami. Zawsze dobrze myj ręce. Upewnij się, że przynajmniej raz w roku monitorujesz swoje zwierzęta pod kątem glisty i innych pasożytów. Infekcje glisty można leczyć lekami przeciwpasożytniczymi. Większość dotkniętych zwierząt i ludzi całkowicie wyzdrowieje. Jednak gdy glisty atakują ludzkie oko, serce lub mózg, choroba może być poważniejsza. Nużyca – zwyczajowo nazywana świerzbem, jest chorobą skóry wywołaną przez roztocza. Zakopują się one w skórze i powodują intensywne swędzenie, pogrubienie skóry i wypadanie włosów. Świerzb może dotknąć większość zwierząt, a także ludzi. Różne odmiany roztoczy są przystosowane do życia na różnych gatunkach zwierząt. Kontakt z „niewłaściwą” odmianą roztoczy prowadzi do łagodniejszych objawów niż w przypadku pełnej inwazji. Ludzie mogą zachorować na świerzb poprzez bliski kontakt z zakażonymi zwierzętami, ale swędząca wysypka, może ustąpić bez leczenia. Ludzie z świerzbem mogą również przekazywać roztocza innym ludziom. Choroby te u zwierząt można leczyć i zapobiegać im poprzez rutynowe stosowanie leków na pchły i kleszcze. Choroby przenoszone przez kleszcze – kleszcze mogą przenosić wiele chorób, w tym gorączkę plamistą Gór Skalistych występującą w krajach Ameryki Północnej, kleszczowe zapalenie mózgu, boreliozę i erlichiozę. Wiele chorób przenoszonych przez kleszcze dotyczy zarówno ludzi, jak i zwierząt. Choroby te nie są przenoszone bezpośrednio ze zwierząt na ludzi – kleszcze są niezbędne do ich przenoszenia. Objawy różnią się w zależności od choroby, ale większość z nich początkowo wywołuje objawy grypopodobne. Niektóre powodują wysypkę skórną lub bóle stawów. Diagnoza i leczenie chorób przenoszonych przez kleszcze mogą być skomplikowane. Powrót do zdrowia zależy od zaawansowania choroby i specyfiki przypadku pacjenta. Toksoplazmoza – jest chorobą wywoływaną przez pierwotniaka pasożyta Toxoplasma gondii. Pasożyt ten może być przenoszony na większość zwierząt i ludzi, zazwyczaj poprzez spożycie niedogotowanego mięsa lub odchodów kota. Toksoplazmoza u kotów często przebiega bezobjawowo. Większość ludzi z pasożytem również nie wykazuje objawów. Jednak toksoplazmoza może powodować poważne problemy zdrowotne u osób z osłabionym układem odpornościowym. Może również powodować wady wrodzone lub poronienia, jeśli kobieta zostanie zarażona po raz pierwszy podczas ciąży. Dlatego tak ważne jest, aby kobiety w ciąży zachowywały ostrożność przy kuwetach i unikały niedogotowanych lub surowych pokarmów. W rzadkich przypadkach, gdy ludzie chorują na toksoplazmozę, objawy mogą być niejasne. Łagodna gorączka, ból głowy i bóle mięśni są najbardziej prawdopodobnymi początkowymi objawami. W poważnych przypadkach pasożyt może uszkodzić mózg lub oczy. Leczenie zwykle obejmuje antybiotyki i opiekę podtrzymującą.

choroby przenoszone przez ślimaki na ludzi